محبوب همیشگی قلب روزهای عاشقی سلام

قریب7ماهیست که ازآخرین روزکه برای آخرین باردیدمت میگذرد.نمیدانم حتی درگاهگاه خلوتهایت بیادت

می آیم یاکه نه!!نمیدانم حتی شبیه به یک خاطره درزندگی ات نقش بسته باشم یاکه نه!!!براستی نمیدانم !!!!

فقط این را میدانم که این روزها باوجودآنکه هفت ماهیست که ازواپسین دیدارمان میگذرد هرروزوهرشب درذهنو درقلبم

همیشه اولین بوده ای که دریادم بوده ای.

چقدرشبها که بابودنت درخیال حرفها ودردودلها کرده ام.چقدردرخیال تورادرآغوش گرفتم وبوسیدمت.منکه عمری دلم

میخاست تونازگل زندگانی ام باشی!

منکه همه عمرتوراگل همیشه بهارزندگی ام میدانستم.احسانیکه فرزانه اش رابهاردلش میدانست این روزها حال وهوای

احساسش سردوزمستانیست!!!زمستانیکه دگربهاری بعدازآن نخواهد بود...

چون کالبد احساسش کاملا قندیل بسته واین قندیلها تا ابد...

یادت هست همیشه میگفتم من تورابه دلم قول داده ام پس مراپیش دلم بدقول مکن؟؟؟یادت هست فرزانه ام؟؟؟؟

براستی چرا؟؟چرااینگونه اتفاق افتاد؟؟؟

همیشه این رامیگفتم وبازهم میگویم توتنهاوتنها وجود تونازنینم برایم درزندگانی مهم جلوه مینمود.واین رامیخواهم بگویم که

بینش توبرایم درزندگی مهم بوده برایم....

امامن برای تواینگونه نبودم...آنقدرارزش وبهابرایت نداشتم که به اعتقادات وعلایق من  نیزتوجه نمایی!آری

تومیگفتی که مرادوست داری ومنهم این باورراداشتم...

اما اکنون به این باوررسیده ام که تومرادوست داشته ای امانه آنقدریکه اعتقادات وعلایقم نیزبرایت مهم بوده باشد.

توبرای من همه دارایی وزندگانی ام بوده ای!!!!!!!!انقدرکه اینروزها باوجودآنکه تمام غرورم بواسطه رفتارهای

دیروزت شکست!وبدجورهم شکست....

اما بازهم دیگرنمیتوانم به کسی دیگردل ببندم.

آری دیگرپروژه عاشقی احسانت گونه ای به اتمام رسید که هرگز به وصال محبوب ودلدارش نرسید....

تاکه روزی آن دنیا توراببینم وبگویم فرزانه ام براستی چرا؟؟این حق دل عاشقم

بوددردانه  ام؟؟؟

گمان مبرکه بعدازخواستنت کسی دگر رادرقلبم جای دهم....

این به دورازآن وفاییست که همیشه درذهن پنداشته ام....می مانم ومیسازم ومیسوزم به این درد تاکه آن دنیا رسد وببینم چرا

 اینگونه پاسخ قلبی عاشق داده شد!!!جزاین بود که عاشقانه دوستداربودم؟؟؟؟؟براستی فرزان جزاین بود؟؟؟

(12مهرماه92)

این روز نیز مثل دگر خاطرات روزها وشبهایه دگرم....

.....................................................................

.....................................................................

.....................................................................

.....................................................................

......................................................................

....................................................................... 

سلام باران.ابرهای بهاری کجارفته اند که دلم بازهم بهانه آن باریدن!آن طراوت وآن سرسبزی دلنشین بهاررا بهانه میکنند.کجاست آن باران ها وآن ابرها؟ابرهای دلمان هستند اما نمیدانم چرابغض کرده اند وخود راآزاد نمیکنند ازآن همه هیاهو. .سلام طراوت بهاری؟کجایی؟که این روزها دیگرابرها هم ترجیح داده اند بغض خودرافروبرند ومارامهمان آن طراوت پس ازباران نکنند.دلم خیلی بدجورگرفته........

آخه نتیجه تموم خوبیهایی که خالصانه داشتم رادیدم

سلام روزگاری که دیروز!امروز وفرداهایم شدی!آری یادم هست وتاابد درخاطرم نقش بست آن روزها وحال این روز ها

درست درخاطرم هست وخواهدبود .....درست همین روزابود که روزایه عاشقی بود

درست خوب یادمه تک تک همی روزای عاشقی روکه لحظه بلحظش چی بود وچطورگذشت.

درست یادمه توهمین روزادرست دوسال پیش بود که....

درست یادمه همون حرفایه اونشبو....درست یادمه اونروزایه اول دقیقا چه حرفهایی زده شد....

درست یادمه اونروزایه اول ازچه معیارهایی گفته شد؟اعتقاداتمون چطورشناخته شد؟

درست یادمه اون حرمت گذاشتنایه روزایه اول...

جایی که برای عقاید وارزشهای طرف مقابل ارزش قایل شدنا....

راستی یه سوال ؟ماآدما چرا تورفتارامون طوری رفتارمیکنیم که تعارض هست؟

دقت کردین درست چنددقیقه یاچندساعت قبل یا بعدهمیشه وقتی به یک درب میرسیم وشخصی رامیبینیم به نشونه احترام کلی تعارف میکنیم وبظاهر حرمت قایل میشیم که اول شملبفرمایین وکلی ازاین تعرفایه روزانه خواهش میکنم.اختیاردارین و....

ولی درست همون چنددقیقه یاساعت قبل وبعد ازاون تعارف کردنا واحترام گذاشتنا درست نموداین مساله وارزش وحرمتیکه برای دیگران راقایل میشیم طوردیگه وبشکل متضادگونه دیگه ای بروزمیدیم.

کمی فکرکنین....آفرین مثلا تورانندگی هامون....درسته همیشه حق باماباید باشه....واقعا اینجایاهرجای دیگه اززندگیمون ازاون دربها

موقعیتی متفاوترمیتونستن داشته باشن....چراحرمت نگه داشتنای این دوره زمونه باید اینطورباشه؟؟؟

واقعاچرا؟؟؟

آیا واقعا همیشه همون چیزی که برای ماارزش واعتقاد هست برای دیگران هم باید همون ارزش قراربگیره اون هم به اجبار؟؟؟

چراگاهاماآدما باغروریکه درمسایل زندگی ازخودمون نشون میدیم اون تعارف واحترام دم درب رو جای دیگه ای نشون نمیدیم.؟

چراهمیشه باغروربیش ازحدی که ازخودمون نشون میدیم ماآدما بیشتراوقات باید قلب اون کسایی روبشکنیم اون هم به بدترین

شکل ممکن.کسایی که باتمام وجوددوسمون دارن؟؟؟

واقعاچرا؟؟؟خداازت میخوام که به همه ماآدماقدرت داشتن این بینش صحیح رابدی که همیشه بواسطه غرورمون همیشه همه

اونچیزهایی که مافکرمیکنیم صحیحه را نداشته باشیم...بواسطه اونکه ارزشهای ماتامین نشده باشند حرمتهارونشکنیم.

چراواقعااین روزها باید انقدر قلبهابشکنن اون هم بواسطه غرور وبینش ناصحیحیکه ماداریم ازخودمون؟

چی میشد واقعاجای اون غرورهای کاذب وکشنده گاهی به این فکرمیکردیم که آیاواقعا من دارم درست عمل میکنم؟

گذشتهایی راکه شخصیکه دوسمون داشته رابیادبیاریم؟چه گذشتهایی میتونست بخاطرمن نباشه تواین راه ولی بخاطر این

من گذشت نگذشت.چه گذشتهایی ما میتونستیم داشته باشیم ونداشتیم؟؟؟

خدا خودت کمکم کن که من ازاون دسته آدمهایی نباشم که همیشه همه چیزروولوازسرغروربرای خودم بخوام.

خداخودت کمکم کن که همیشه آدمارابخاطر اون چیزی که هستند دوست داشته باشیم نه اینکه بواسطه اون چیزهایی

که مادوست داریم اونهاهم دوست داشته باشن...

خدامیدونم که مثل همیشه صدامومیشنوی ولی ازت میخوام بازهم کمکم کنی..چون اینروزاخیلی خستم....

چون خاطراتی خسته کننده روح وجسمم شدند که روزگاروعمری برای خودم توی ذهن همیشه تحقق بهترینهاش روآرزوداشتم.

ودرطول زندگی تلاشم روهم کردم.خودت میدونی خدا.

خدادلم میسوزه که کسی روباتموم وجوددوست داشتم وهمیشه اون راهمونطورکه بود دوستش داشتم.نه بواسطه اون چیزی که دلم میخاست باشه.

دلم میسوزه ازاینکه برای تک تک لحظات زندگی مشترکیکه توذهن وباورم ساخته بودم وبه تبع اون برای رسیدن به اون زندگی شیرین تلاشموکردم.ودرآخر مزدتموم اون تلاشها بی حرمتیهایی بود که برای اعتقادات وارزشهام بوجوداومد.دلم میسوزه ازاین که

همیشه دلم میخاست پرده حرمت نه تنها درزندگی مشترکم بلکه باتموم آدمهای اطرافم برقرار باشه.

دلم میسوزه خدا.....راستی میشه ازاون پمادهای سوختگی که خودت میدونی وتویه هیچ داروخونه ای توکره زمین نمیتونم پیداکنم

برام بفرستی؟؟؟....پول وچیزباارزشی ندارم که برای اون پمادسوختگی بخوام بدم ....خداجون فقط یه دله شکسته وچندقطره ای اشکو

یه دل غمزده دارم!!!!راستی به دردت میخوره؟؟؟؟؟؟

دلم شکست چون تموم اون شناختیکه ازتووخودم واعتقاداتم داشتم ازبین رفت...

این روزا یادآورهمون روزاست....

درسته الان درست دوسالی ازاون شب جلسه میگذره وچندروز دیگه میرسه همون روزی که برای اولین بار....درست یادم هست اونشب چه حرفایی زده شد...چه اشکهایی ریخته شد...

درست یادمه اون روزایه اول روچطوراحترام گذاشتن هارو....

درست یادمه اون روح لطیف ودوستداشتنی را.....

همون روزی که همیشه تویه تقویم زندگیم میخاستم ثبت شده بمونه وهرروزوهرماه خاطراتیکه برامون رقم میخوره دلچسبتر ورنگارنگترباشه.........

افسوس......

بواسطه اون شناختیکه داشتم ازت وبعدها دیدم که ای وای من.......الان سرد سرد سرد شدم.....

منیکه همیشه قلبم تموم طول دوران زندگیم برای داشتن یک عشق گرم به کسیکه محبوب دلم قراربود باشه جوش وخروش داشت....

ازت ممنونم  بخاطرهمه اونچیزی که هیچ وقت نمیخاستم سهم زندگیم باشه....

این هم رسم روزگارست کسی راکه عاشقانه وخالصانه دوستدارش هستی آوای دلت

                                    را گونه ای دیگر استجابت میکند.....

           آنهاوچیزهایی  که فرزان مرا ازمن گرفتند بدانند که عشق من راازمن نتوانستند که

                                                                بگیرند.....

آنها وچیزهایی که فرزان مراازمن گرفتند بدانند وآگاه باشند که عشق و تمام امیدزندگانی من فرزانه تابه ابد                                                    درقلب احسانش جای دارد....

آنها وچیزهایی که فرزان مراازمن گرفتند بدانند وآگاه باشند که قانون طبیعت روزی این جفای را صدامیکند                       وغریبانه مینوازد آنچه را که امروزبرای دل عاشق احسان سازنمودند.....

              حال آنها وچیزهایی که محبوب دلم راازمن جداساختند بدانند که روزی روزگار غریب

                                                             خواهد نوازید........

                                                 چون دلی عاشق راشکستند......

                                        ای دل تا به کی صبوری از فراق دلبرودلدار.......

               تا به کی ساعتها برای محبوب دل دلنوشته ها گفتنها ونبودنها وشکنجه ها ...

                                                    ای دل تابه کی صبوری......

                         دیگر خسته شده ام دنیا.......به ایست که میخواهم پیاده شوم..........

                                     آری فرزان همیشه دوست داشتنی ام .......

                           بیاد روزهایی که دلم میخاست باهم باشیم ودرکنار هم.......

                   گل همیشه بهارزندگانی احسانش فرزانست وفرزانست وفرزان.............

                  تمامی  گلهاتقدیم به زیباترین گل دوست داشتنی دنیا فرزانه عزیزم

             فرزانه من ای گل همیشه بهار احسان یادش بخیر درست همین روزها بود که....

                                      زمردنگین زیبای احسان گلی بوده همیشه بانام فرزان

یادمان باشد اگر کسی دلبسته ماشد...یادمان باشد وقتی عاشقانه مارامیخواهد ووقتی تمام زندگی اوشدیم راحت ازاوعبورنکنیم...

یادمان باشد وقتی برای او همه زندگانی اش خطاب میشویم اوراازخود نرنجانیم...شاید ما تمام امیدزندگانی اوباشیم....

یادمان باشد برای عشق اوارزش قایل بشویم وازاوبابی رحمی عبورنکنیم....

یادمان باشد شاید ماتنها دارایی زندگی اوباشیم وتنها امید زندگی برای او......

یادمان باشد وقتی او قدم بقدم برای ماعاشقانه وقت میگذارد بیشک تمام زندگی او شده ایم ....

یادمان باشد برای عشق او ارزش قایل باشیم چون اگر بشکند بدجورشکسته است....

درست مثل من که دردانه دلم راکه فکرمیکردم برایم ارزش واحترام قایل هست مراارزان ارزان فروخت و

اینگونه مزد عشق ومحبتیکه به تنها امید زندگانی ام راداشتم پاسخ داد.....

براستی کاش این درد نصیب هیچکس نشود.....

دلخونترین مجنون دنیا نام ....است.........

صدف همیشگی زندگانی ام سلام!

سلام فرزان زیباونازنینم!امیدوارم که حالت خوب باشد ودرزندگی چیزی جزشادی وموفقیت نصیبت نشود.

هرچندکه این روزها برای احسانت بسیارسخت ونفسگیر میگذرد.امیدوارم تواینگونه غم سراغت نیاید.

یادش بخیر...!!!وقتی یاد خاطرات خوش روزهایی که باتوگذشت ..یادش بخیر آن روزها وشبهاییکه باتو

قرارمیگذاشتم. بعد دیدن تومهربان همیشه دوست داشتنی ام تمام وجودم سرشارازآرامش وشادی بود.

یادش بخیر شبهاییکه خسته و دیرازسرکاربه خانه برمیگشتم  تنهاوتنهابه عشق رویایی که همیشه آرزویش

راداشتم زودتربرسد آن ایامیکه توباشی درخانه مان. بیایم وعاشقانه نوازشت کنم وباهم کمی حرف بزنیم

وتوبرایم از حال واحوال آن روزکه برایت گذشت بگویی ومن نیزباتودردودل کنم.

فرزانه ام یادش بخیر آن صبحهای زودیکه شب قبلش خسته ودیرهنگام ازسرکاربرگشته بودم ولی تنها

عشق دیدن تو وبه بهانه رساندنت به سرکلاس وکار زودهنگام ازخانه بیرون میزدم وباکلی شادی وخوشحالی

ازاینکه معشوقه نازنینم راحتی برای لحظاتی ولوکوتاه خواهم دیدبه دنبال تومی آمدم.

ازطرفی وازهمه مهمتر

اینکه دلم راضی نمیشد آن صبح زود همسرعزیزترازجانم تنها ازخانه بیرون بزند...

یادش بخیر...وقتی خوشحالی وشادی رادر چشمانت میدیدم وحس میکردم باتمام وجود احوال روزگارباب میلت

بوده تمام غمهایم راازیاد میبردم.وبیشتراز همه وقتی که خودم دلیل شادشدنت شده بودم که دیگر هیچ..تمام خستگیهایم

ازمیان میرفت.

فرزان عزیزمتوتکستاره زندگانی من شدی وتمام وجودم راازآن خودنمودی .همه خوشیها وشادیها وهمه آنچه دلنشین

هست درکنارتوبرایم معناپیدامیکرد.بابودن تودر زندگانی ام شوروهیجان وتلاش وصف ناپذیری پیداکرده بودمومیخواستم

که تمامی پلها وسختیهاراباتلاش وموفقیت بپیمایم.چون توراداشتم.

واین باورباورراداشتم که عاشقانه هم رادوست داریم و

برای هم قوت قلب هستیم برای یکدیگر ارزش واحترام خاصی قایل هستیم

.این باورزندگانی من بود...

دلم میخواست که توهم پلهای موفقیت رایکی یکی طی کنی وکسیکه استوارازتودراین راه

حمایت میکند من باشم. فرزانه ام این باور من بود ...که میخواستم  توتنها فقط مانند خیلیهای دیگرکهفقط وفقط ازدواج

میکنند ودیگر هیچ... وازدواج برایشان میشود کوچه بن بستی برای نرسیدن به موفقیتها...نباشی.

وفعل ازدواج برایت گونه ای دیگرصرف شود....باورمن اینست که زن وشوهرچنان بایدبرای هم باشند که بازمان گذراگر

بازهم به زمان عقب بازگردند وپسرازدخترخاستگاری کرد دخترباکمال میل وبدون لحظه ای درنگ پاسخ دهد .

وبالعکس دخترنیزبگونه ای رفتارکرده باشد که بازهم پسر عاشقانه وباکمال میل همسرش راخواستگارباشد.

یادت هست که میگفتم هرازچندگاهی میخواهم بازتوراخواستگاری کنم؟؟؟؟

چقدربه عشق فراهم نمودن یک زندگی شیرین وآسوده باتواینطرف آنطرف تلاش میکردم...چقدراینطرف آنطرف تلاش برای

وام گرفتن داشتم ....

تنهاوتنهابه دلیل بودن اینکه تودرزندگانی ام بودی ومیخاستم باکمترین زمان تو هم دغدغه نداشتن یک سقف رانداشته باشی.

اینجابود که آمدم وباتومشورت نمودم تاکه آن امتیاز آپارتمان راخریداری کردیم. باچه تلاشی معوقه هارا سعی داشتم بدهیم

تاکه زودتر نیزصاحب یک خانه بشویم واین خانه باشد کانون عشق ومحبت ...دلم نمیخواست که تودغدغه اجاره نشینی را

داشته باشی ومن مصمم براین بودم که صاحبخانه باشیم..

این روزها معوقه ها پرداخت ودفترچه آن نیزباید بنام شود...دلم میخاست آن رابنام همسرعزیزم باشد...

امااین روزها دیگرهیچ شادی درزندگی نمیتوانم داشته باشم چون تمام باورهایم وشناختیکه ازعشق بدست آورده بودم شکست.

دیگرهیچ شادمانی هم ندارم ازباب اینکه صاحبخانه شوم چون آنچه مراشادمیکردبودنت درزندگی ام بود.

خدامیداند که چقدربرایم عزیزبودی وهنوزهم عزیز هستی باآنکه سخت مرا درخودوباورهایم شکستی.

خدامیداند فرزانه ام وقتیکه بتومیگفتم جزتونمیتوانم کسی رادوست داشته باشم واقعیت داشت.توخودمیدانستی که احسانت از

دروغ گفتن چقدرسخت بیزاراست.یادت باشد آن روزهای اول آشنایی ازتوچه خواستم؟وبتوگفتم که ازدروغ بیزارم.

برای همین است که میگویم نمیتوانم جزتوکس دیگری رانمیتوانم دوست داشته باشم.

چون وقتی به تومیگویم دوستت دارم

دیگرنمیتوانم به کس دیگراین رابگویم که دوستش دارم. چون بیشک به اودروغ گفته ام.چون تنهاوتنهاتورادوست دارم.

حال که روزگار وغرور بین مااینگونه چنین جدایی انداخته شایدباخودت بگویی اوهم باشخص دیگری ازدواج خواهد نمود.

ولی واقعیت چنین نخواهد بود. ولی امیددارم وآرزوبرایت که هرچه که خواهانش هستی ودوستداری به آن برسی فرزانه ام.

این روزهاکه واپسین روزهای سن27سالگی رانیزپشت سرمیگذارم ودوری وجدایی ازتو هم مرا سخت آزارمیدهد اینگونه

میگویم احسانیکه عاشقانه دوستدارآن بود که زود به زندگانی اش سروسامانی بدهد ویک زندگی شیرین رابرای همسرآینده اش

بسازد اکنون 28 سالگی را پست سرمیگذراند وازآن همه تب وتاب ودنیای عاشقانه ای که درذهنش همیشه میخاست بسازد

دوردوردورشده است وسهم ازاوعشق تنها همین بود وبس...وتنهادیگرباخاطراتیکه بافرزانه اش گذشت گذران عمرمیکند...

تابه کی؟؟؟معلوم نیست.امابیشک زمانیکه این خلوتکده دل به روزنشد آن روزیاآنشب پروژه نفس کشیدنش  به پایان رسیده است.

واما آخرین کلام  ازاحسان فرزان:فرزانه ام توقوت قلب همیشگی احسانت بوده ای واحسانت باتمام وجود دوستت داشت ودارد..

باآنکه شکستی....

هرچند که میدانم فرزانه این وبلاگ راهم مثل خود من که باغرورزیرپاگذاشت وبدجورشکست سرنمیزنه.ولی برای دلم نوشتم.

بیشتردلم ازآن میسوزدکه ازعقاید واعتقادات وآرزوهایم مطلع بودی وبرایت گفته بودم که باهم به کجادوست دارم برسیم.

بنام خدای  آسمانها

روزگاری بود که مهربان دوستداشتنی ام رادیدم وقلبم رابه رسم این دلبری تمام وکمال تقدیم اونمودم.

وبرای عمری عاشقانه عاشق معشوق نازنینم گشتم وبه رسم این عاشقی اینگونه گشت که دیگرجزعشق

فرزان عزیزم به این قلب راه نیابد......................

حال که روزگاربطورغریب بادلم اینگونه ,واینچنین کرد که تنها باشم وفرزانه ام رادرکنارتکتک لحظات نداشته

باشم وتنها سهم من اززندگی باعشق دنیایی خاطره وتنهاهمین خلوتکده دل بافرزان باشد پس تارمانیکه جان دارم

ومیتوانم این وبلاگ راادامه خواهم داد.......................نمیدانم تاکدامین روز وکدامین لحظه طاقت نداشتنش ونبودش درکنارم راداشته باشم....بیشک روزیکه دیگراین وبلاگ به روزنشد بدانید که آن روز,روزمرگ احسانش فرارسیده...........

افسوس که هیچگاه ندانست چقدربرایم عزیز ودوستداشتنی  بوده..................................

وروزگاراینگونه گشت برایم وسهم من هم ازاین عاشقی  همین بود ..............................

هميشه صدايي بود که مرا آرام ميکرد،

هميشه دستهايي بود که دستهاي سردم را گرم ميکرد

هميشه قلبي بود که مرا اميدوارم ميکرد،

هميشه چشمهايي بود که عاشقانه مرا نگاه ميکرد

هميشه کسي بود که در کنارم قدم ميزد ، هميشه احساسي بود که مرا درک ميکرد

حالا من و مانده ام يک دنياي پوچ ، نه صداييست که مرا آرام کند

ونه طبيبيست که مرا درمان کند.